مراکز رفاهی بنام معلمان به کام.........؟

رسانه ها : همه ی فر هنگیان سبد رفاهی دریافت می کنند
 
این خبر در حالی اعلام می شود که  بسیاری از کار مندان دولت بدون هیاهو از مزایای این گونه سبد ها سال هاست بر خودار می باشند و بخشی از کار مندان هم ابتدای سال 89 این سبد کالا را در یافت کرده اند .

مدیر عامل اتحاديه تعاوني‌هاي مصرف فرهنگيان ايران می گوید:  ارديبهشت امسال،  وزراي آموزش و پرورش، تعاون و بازرگاني توافق کرده اندتا سبد كالاي ويژه‌اي شامل برنج، روغن، شكر، گوشت قرمز، تن ماهي، رب گوجه فرنگي و مواد شوينده به صورت يارانه‌اي به فرهنگيان تحويل داده شود. این تفاهم نامه ی وزیر وهمتایانش جهت تا مین اعتبار در انتظار تایید معاون اول رئیس جمهور است .

معلمان سبد دو سال قبل را هنوز فراموش نکرده اند .سبد رفاهی که مناسبتش ماه رمضان اعلام شده بود و در برابر آن  مبلغ ۱۷۰۰۰تومان از حقوقشان کم شد .سیستم عجیب و غریب توزیع آن سبد صحنه هایی تاسف انگیز ی را رقم زدو  بسیاری از معلمان عطای این نوع رفاه را به لقایش بخشیدند.

حاجی بابایی قبل از اینکه بهارستان را به مقصد وزارت ترک کند از مدافعان بهبود وضعیت معیشت و رفاه معلمان بود .او آموزش وپرورش را مسئول نابسامانی رفاه معلم ها می دانست .او گفته بود تصمیمات وزیر در بحث معیشت معلمان باید اثار داشته باشد . حاجی بابایی وقتی وزیرشد از تغییر در شیوه ی  اداره ی صندودق ذخیره فر هنگیان  وعده داد و در خصوص مراکز رفاهی و خدماتی معلمان سیاست خودرا بر خدمات رسانی بهتر و نه منفعت اندوزی اعلام کرد .

 آموزش وپرورش در خصوص برنامه های ارتقا معیشت و رفاه برای معلمان سخن زیاد می گوید . معلمان هم تشکیل کمیته معیشت مرکزی را شاهد بوده اندو هم30 راهکار علی احمدی را برای ارتقا معیشت و رفاه خود مطالعه کرده اند .  همه ی این کمیته هاو راهکار ها اثر ملموسی در بهبود رفاه و کاهش هزینه های معلمان نداشته و همگی به فراموشی سپرده شده اند.

 واقعییت این است که فضا برای ارائه خدمات و ایجاد رفاه برای معلمان در این وزارتخانه وجود دارد.

معلمان می پرسند:  چرا با وجود اینکه املاک تعاونی های مصرف و باشگاه های فرهنگیان و خانه های معلم همگی متعلق به آموزش وپرورش است وبسیاری از کارمندان و پرسنل این مراکز هم اموزش وپرورشی هستند خروجی آنها برای معلمان کاهش هزینه و یا رفاهی را به همراه نداشته است.؟؟

 اتحادیه تعاونی های مصرف فرهنگیان ایران هم اکنون با ۶۰۰ تعاونی مصرف و یک میلیون ۵۰۰ هزار عضو از بزگترین اتحادیه ها وتعاونی های کشور است .تا مین نیاز های مصرف کنندگان عضو و کاهش هزینه ها و قیمت ها از اهداف اصلی تشکیل این تعاونی ها برای معلمان بوده است .

اما خرید از این تعاونی ها هم از جهت کیفیت و هم از جهت قیمت مو جب کاهش هزینه برای فرهنگیان نمی شود . معلمان به هنگام مراجعه به تعاونی های مصرف با کالا های بی کیفیت و گرانتر یا مشابه با بیرون مواجه می شوند.

داستان باشگاه های فر هنگیان هم بهتر از تعاونی های مصرف نیست .

این مراکز هم عموما از طرف مدیران مناطق و ساز مان ها بدون در نظر گرفتن شرایط ویژه برای معلمان به بخش خصوصی اجاره داده شده است و تنها تابلو و عنوانشان از ان معلمان باقی مانده  است .منو  و ورودی  این مراکز رفاهی هم از بخش خصوصی گرانتر ویا مشابه انها است . و فلسفه وجودی این مراکز برای معلم ها مبهم است .

آموزش وپرورش باید به دنبال یک بازنگری کلی در شیوه و نوع و تعریف خود از خدمات رفاهی به  فرهنگیان باشد . اجاره دادن این مراکز را به بخش خصوصی صراحتا ممنوع کند . و بین فر هنگی و غیر فرهنگی تفاوت و امتیاز خاص قائل شود . تعاونی های مصرف فرهنگیان هم ملزم شوندکالا های مورد نیاز خودرا از از تولید کننده اولیه تهیه کنند در پایان هر سال مالی اعلام بیلان کنند . اجازه دهد نمایندگان معلمان هر منطقه از ارکان نظارت بر عملکرد این مراکز  باشند.

این حق معلمان است که  از وزیر بخواهند طرحی نو در اندازد تا وجود این مراکز و تعاونی ها موجب کاهش هزینه ها برای انهاگردد و حداقل رفاه را برایشان به همراه داشته باشد .

منبع : آقا اجازه